همه چیز در مورد بیماری مقاربتی شانکروئید و درمان آن {+عکس}
شانکروئید یک بیماری مقاربتی است که به راحتی از طریق رابطه جنسی با فرد آلوده منتقل می شود. شایع ترین علامت این بیماری ایجاد زخم در نواحی تناسلی است. شانکروئید با مصرف آنتی بیوتیک ها به سادگی درمان می شود، به همین دلیل بهتر است پس از ابتلا فورا برای پیشگیری از بروز عوارض آن، برای درمان اقدام کنید. در این مقاله از بیچشک با ما همراه باشید تا بیشتر با شانکروئید، علائم، علل، درمان و عوارض آن آشنا شوید.
شانکروئید چیست؟
شانکروئید (شانکر نرم) یک عفونت مقاربتی (STI) بسیار مسری است که منجر به ایجاد زخم های تناسلی دردناک و تورم غدد لنفاوی در ناحیه کشاله ران می شود. این بیماری زمانی ایجاد می شود که بدن به باکتری هموفیلوس دوکرئی آلوده می شود. شیوع این بیماری در اغلب مناطق دنیا نسبت به گذشته کاهش پیدا کرده است، اما امروزه نیز مناطقی وجود دارند که این بیماری در آنها شایع است و امکان ابتلا به آن هنوز وجود دارد.
علائم شانکروئید با عکس
طی 1 روز تا 2 هفته بعد از ابتلا به باکتری، فرد دچار یک برآمدگی کوچک و دردناک در ناحیه تناسلی می شود که ظرف یک روز به یک زخم با لبه های ناهموار و نرم تبدیل می شود. این زخم پایه ای دارد که با ماده ای خاکستری یا خاکستری مایل به زرد پوشیده شده است و در صورت ضربه یا خراش به راحتی خونریزی می کند. سایر علائم بیماری شانکروئید عبارتند از:
- تغییر رنگ (قرمز، بنفش، قهوه ای یا سیاه) و براق شدن پوست زخم
- بزرگ شدن غدد لنفاوی در کشاله ران
- ترشح چرک
- درد در هنگام ادرار کردن یا رابطه جنسی
نیمی از مردانی که به شانکروئید مبتلا می شوند فقط یک زخم دارند، در حالی که در اغلب موارد زنان به 4 (یا بیشتر) زخم مبتلا می شوند. این زخم ها در مردان و زنان در نواحی متفاوتی ایجاد می شوند. شانکروئید در مردان معمولا در پوست ختنه گاه، تنه آلت تناسلی، سر آلت تناسلی، دهانه آلت تناسلی و کیسه بیضه ایجاد می شود. شایع ترین محل ایجاد زخم ها در زنان لب های بیرون واژن (لابیا ماژور) است و در برخی موارد ممکن است در لب های داخلی واژن (لابیا مینور)، ناحیه بین دستگاه تناسلی و مقعد (ناحیه پرینه) و قسمت داخلی ران ها ایجاد شود.
علت شانکروئید
شانکروئید توسط باکتری به نام هموفیلوس دوکرئی ایجاد می شود. این باکتری بسیار مسری است و معمولا از طریق رابطه جنسی منتقل می شود، اما در اغلب موارد اگر پوست سالم باشد فرد آلوده نمی شود. همچنین در صورت تماس با مایع آلوده ای که از زخم ها ترشح می شود امکان ابتلا وجود دارد. این بیماری در برخی از مناطق، مانند آفریقا، جنوب غربی آسیا و کارائیب شایع تر از نواحی دیگر است.
تشخیص شانکروئید
تشخیص شانکروئید می تواند چالش برانگیز باشد، زیرا این بیماری می تواند علائم مشابهی با سایر بیماری های مقاربتی ایجاد کند. به همین دلیل ابتدا پزشک ها با انجام آزمایش احتمال ابتلا به بیماری های مشابهی مانند تبخال تناسلی، لنفوگرانولوم ونروم و سیفلیس را رد میکنند. هیچ نوع آزمایش خونی نمی تواند شانکروئید را تشخیص دهد. پزشک برای تشخیص این بیماری زخم ها و غدد لنفاوی کشاله ران را بررسی می کند.
درمان شانکروئید
بیماری شانکروئید با استفاده از آنتی بیوتیک ها درمان می شود. پزشک ممکن است یکی از آنتی بیوتیک های زیر را تجویز کند:
| آنتی بیوتیک | میزان مصرف |
| قرص آزیترومایسین | یک دوز |
| آمپول سفتریاکسون 250 میلی گرم | یک دوز |
| قرص سیپروفلوکساسین ۵۰۰ میلی‌گرم | ۲ بار در روز به مدت ۳ روز |
| قرص اریترومایسین ۵۰۰ میلی گرم | ۳ بار در روز به مدت ۷ روز |
تا زمانی که علائم شانکروئید کاملا برطرف شود، درمان باید ادامه پیدا کند. طول درمان شانکروئید به ناحیه آسیب دیده، وجود خیارک و وضعیت سیستم ایمنی بدن فرد آلوده بستگی دارد و در برخی موارد برای تخلیه خیارک ها از آسپیراسیون سوزنی استفاده می شود. پس از 3 تا 7 روز شروع درمان بیمار باید مجدد معاینه شود و در صورتی که درمان موفقیت آمیز باشد معمولا طی 3 روز علائم برطرف می شوند و ظرف 7 روز زخم ها از نظر ظاهری شروع به بهبود می کنند. برای بهبودی کامل زخم های بزرگ ممکن است به 2 هفته زمان نیاز باشد.
عوارض بیماری شانکروئید
در صورتی که شانکروئید درمان نشود می تواند منجر به عوارض جانبی زیر شود:
- تشکیل فیستول مجرای ادرار
- ایجاد زخم روی پوست ختنه گاه آلت تناسلی در مردان ختنه نشده
- افزایش خطر ابتلا به HIV (ایدز)
- لنفادنیت چرکی (عفونت چرکی غدد لنفاوی)
- مرگ بافت تناسلی (نکروز)
به نقل قول از clevelandclinic:
chancroid can go away without treatment. The sores will likely clear up on their own in a month or two. But you’re at a higher risk of complications if you don’t get treatment.
ترجمه: شانکروئید می تواند بدون درمان از بین برود. زخم ها احتمالاً ظرف یک یا دو ماه خود به خود بهبود می یابند. اما اگر درمان نشوید، در معرض خطر بیشتری برای تجربه عوارض هستید.
منبع: https://my.clevelandclinic.org/health/diseases/22444-chancroid-soft-chancre
روش های پیشگیری از شانکروئید
برخی از روش ها وجود دارند که می توانند خطر ابتلا به شانکروئید را کاهش دهند، از جمله:
- استفاده از کاندوم زنانه یا مردانه در زمان برقراری رابطه جنسی.
- داشتن یک شریک جنسی.
- عدم لمس زخم هایی که در نواحی تناسلی دیگران وجود دارد.
- انجام آزمایش سالانه بیماری های مقاربتی به همراه شریک جنسی.
شانکروئید یک بیماری مقاربتی بسیار مسری است که منجر به ایجاد زخم های دردناک در ناحیه تناسلی و تورم غدد لنفاوی کشاله ران می شود. این بیماری در برخی موارد خود به خود بهبود پیدا می کند، اما بهتر است پس از مشاهده علائم برای جلوگیری از بروز عوارض جانبی برای درمان به پزشک مراجعه کنید.
سوالات متداول در مورد شانکروئید
خیر، سیفلیس و شانکروئید هر دو منجر به ایجاد زخم می شوند، اما زخم هایی که در اثر سیفلیس ایجاد می شوند معمولا دردناک نیستند، در حالی که زخم های ناشی از شانکروئید در اغلب موارد دردناک هستند.
روش های خانگی نمی توانند شانکروئید را درمان کنند و تنها استفاده از آنتی بیوتیک ها می تواند منجر به از بین بردن باکتری ایجاد کننده این بیماری شود.
هیچ واکسنی وجود ندارد که بتواند از ابتلا به بیماری شانکروئید پیشگیری کند و پیشگیری از این بیماری فقط با داشتن رابطه جنسی ایمن ممکن است.
