بیماری پیرچشمی چیست و در چه سنی رخ می دهد؟

فردی که دارای بینایی طبیعی می باشد برعکس افرادی که به پیرچشمی مبتلا هستند، قادر خواهد بود که تمام چیزهایی که در نزدیکی و جلوی چشم او هستند را به وضوح مشاهده کند زیرا شکل عدسی چشم که انعطاف پذیر می باشد تغییر می کند و ضخیم تر و دارای انحنای بیشتری می شود تا اشیای نزدیک را بتواند به خوبی ببیند. این عدسی تغییر یافته و ضخیم شده، اشعه های نورانی را از اشیا نزدیک به داخل چشم آورده و بر روی پرده شبکیه میزان می کند که به آن اصطلاحا عمل تطابق ( Accommodation ) گفته می شود. هنگامی که سن افراد بالاتر می رود، قدرت انعطاف پذیری عدسی و نیز قدرت تطابق آن به مراتب کاهش می یابد. در نهایت، اشعه های نورانی که از اشیا نزدیک وارد چشم می شوند دیگر نمی توانند بر روی پرده شبکیه میزان شوند و در نتیجه تصاویر به صورت تار و مبهم دیده می شوند.

گاهی اوقات پیرچشمی را می توان با استفاده از لنزهای تماسی اصلاح نمود اما هنوز هم برای خواندن مطالب ممکن است نیاز به استفاده از عینک باشد.

از آنجایی که این بیماری خیلی به تدریج ایجاد می شود ،اکثر افراد از مراحل اولیه این وضعیت بی اطلاع هستند. با این حال، علائم پیرچشمی معمولا در سنین بین 40 تا 50 سالگی خود را نشان داده و قابل توجه می شوند. افرادی که قبلا دچار دوربینی بوده اند ممکن است از سنین کمتری متوجه علائم پیرچشمی شوند. علائم شایع پیرچشمی عبارتند از :

• برای خواندن کتاب یا روزنامه، این افراد نیاز دارند که آن را از چشم خود دور کنند و بنابراین در هنگام خواندن، دست خود را کاملا دراز می کنند تا روزنامه یا کتاب را از چشم خود دور کنند.
• مشکل شدن دیدن اشیا از فاصله نزدیک در نور کم
• اگر شما نزدیک بین هستید، برای اینکه اشیا نزدیک را به وضوح نگاه کنید نیاز خواهید داشت که عینکتان را دربیاورید.

اگر شما هریک از علایم فوق را دارا می باشید باید به چشم پزشک مراجعه نمایید.

پیرچشمی را می توان با استفاده از عینکهایی که دارایی عدسی محدب هستند اصلاح نمود و اگر شما دوربین، نزدیک بین و یا آستیگمات هستید ممکن است مجبور شوید که از دو عینک استفاده نمایید
همچنین عینک هایی وجود دارند که به آنها اصطلاحا عینک های دو کانونی ( Bifocal ) گفته می شود. قسمت بالایی این عینک ها برای دیدن اشیا در فواصل دور و نیمه پایینی این عینک ها برای دیدن اشیا در فواصل نزدیک می باشد. گاهی اوقات این مشکل را می توان با استفاده از لنزهای تماسی اصلاح نمود اما هنوز هم برای خواندن مطالب ممکن است نیاز به استفاده از عینک باشد.با افزایش سن، این بیماری نیز ممکن است بدتر شود و شما هر چند سال نیاز خواهید داشت که عینکتان را عوض نمایید. این وضعیت در نهایت در حدود 60 سالگی ثابت باقی می ماند و دیگر بدتر نمی شود.

برگرفته از کتاب: بیماری های چشم، گوش، حلق و بینی- تالیف دکتر تونی اسمیت- ترجمه ی فرهاد همت خواه