علت و علائم دوربینی چشم و بررسی روش های درمان
علل دوربینی چشم
قرنیه و عدسی چشم با همکاری یکدیگر باعث می شوند که نور وارده به چشم، میزان شود و تصویری روشن بر روی پرده شبکیه که در پشت چشم قرار دارد ایجاد گردد. اگر کره چشم نسبت به قدرت تنظیم قرنیه و عدسی دارای طول کمتری باشد، تصویر ایجاد شده در پشت شبکیه ایجاد می شود و تصویر، تار دیده می شود. افرادی که به دوربینی مبتلا هستند، اغلب اشیایی که در فاصله دور قرار دارند را خیلی واضح می بینند زیرا عدسی چشم انعطاف داشته و به راحتی تمرکز نور را تغییر می دهد اما با بالا رفتن سن، قدرت تنظیم کاهش یافته و فواصل دور نیز به خوبی دیده نمی شوند.
علائم دوربینی
دور بینی خفیف یا متوسط احتمالا در افراد جوان مشکلی ایجاد نمی کند زیرا آنها می توانند این اشکال را با تنظیم عدسی چشمشان جبران نمایند. اما هرچه این وضعیت شدیدتر باشد، علایم و مشکلات آنها در سنین پایین تری آغاز می گردند. علایم دوربینی شدید که ممکن است زمان کودکی هم ایجاد شوند عبارتند از :
- عدم علاقه به اشیاء کوچک و ریز
- اشکال در خواندن و یا دنبال کردن داستان های تصویری
- خستگی چشم
- مشکلات در دید دو چشمی
- پلک زدن مکرر
- کاهش هماهنگی دست و چشم
اگر هر دو چشم به یک اندازه دچار دوربینی نشده باشند، ممکن است قادر نباشند با همدیگر روی یک چیز تمرکز کنند. در صورت عدم درمان به موقع، چنین کودکانی ممکن است دچار لوچی چشم شوند و در نهایت به خاطر تنبلی چشم ( آمبلیوپی ) دید یک چشمشان را از دست بدهند. اگر کودک شما دچار هر یک از علایم فوق بود فورا او را نزد چشم پزشک ببرید.
اگر شما در دیدن اشیاء نزدیک و یا خواندن چیزی یا کار کردن با وسیله ای از نزدیک دچار مشکل هستید باید برای بررسی مشکل دوربینی به چشم پزشک و یا متخصص بینایی سنجی مراجعه نمایید.
تمام کودکانی که در خانواده شان سابقه دور بینی شدید وجود دارد باید قبل از سن سه سالگی تحت معاینه قرار بگیرند زیرا درمان زودرس و به موقع از اهمیت زیادی برخوردار است.
این مشکلات ممکن است نشان دهنده ی آن باشند که شما دچار پیرچشمی شده اید که در افراد دوربین زودتر از سایر افراد خود را نشان می دهد.
نحوه درمان دوربینی
چشم پزشک ابتدا میزان تیزبینی و سطحی از جزئیات را که می توانید ببینید را بررسی می کند و سپس شدت دوربینی تان را ارزیابی می نماید. گرچه گاهی اوقات این وضعیت در هنگام معاینه کودکان در دبستان مشخص می گردد. تمام کودکانی که در خانواده شان سابقه دوربینی شدید وجود دارد باید قبل از سن سه سالگی تحت معاینه قرار بگیرند زیرا درمان زودرس و به موقع از اهمیت زیادی برخوردار است.دوربینی را می توان با استفاده از عینک هایی با شیشه محدب و یا استفاده از لیزر، اصلاح نمود. قدرت تنظیم و میزان کردن چشم با بالا رفتن سن کاهش می یابد و عینک شما ممکن است به طور مرتب نیاز به تغییر داشته باشد. افراد دوربین ممکن است با انجام عمل لیزری که باعث افزایش قدرت تمرکز قرنیه می شود درمان گردند.
وضعیت دور بینی باعث ایجاد عوارضی نمی شود اما افرادی که دچار این وضعیت هستند بیشتر مستعد ابتلا به آب سیاه حاد چشم می باشند. بنابراین چنین افرادی باید به طور منظم برای آزمایش آب سیاه به چشم پزشک مراجعه نمایند.
برگرفته از کتاب: بیماری های چشم، گوش، حلق و بینی- تالیف دکتر تونی اسمیت- ترجمه ی فرهاد همت خواه