پرخوری عصبی یا Bulimia nervosa که معمولاً به آن بولیمیا گفته می شود. نوعی اختلال جدی در خوردن است. این اختلال بالقوه خطرناک و تهدید کننده زندگی است. مبتلایان به بیماری بولیمی ممکن است مخفیانه و بدون کنترل مقدار زیادی غذا بخورند و سپس برای رهایی از این کالری اضافی به روشی ناسالم روی آورند. افراد مبتلا به بولیمی یا پرخوری عصبی ممکن است برای خلاص شدن از کالری و جلوگیری از افزایش وزن، از روش های مختلفی استفاده کنند. به عنوان مثال، ممکن است به طور مرتب خود را وادار به استفراغ کرده و یا به سوء مصرف ملین ها روی آورند. مصرف مکمل های کاهش وزن، مدر یا ادرار آور، روزه گرفتن، رژیم های غذایی سخت یا ورزش بیش از حد از سایر روش های مورد توجه این بیماران است.

علائم پرخوری عصبی

علائم بولیمیا ممکن است شامل موارد زیر باشد:

مشکل مداوم با شکل و یا وزن بدن خود
زندگی با ترس از افزایش وزن.
مصرف زیاد و غیر طبیعی غذا در یک وعده
احساس از دست دادن کنترل هنگام غذا خوردن مثل زمانی که نمی توانید خوردن غذا را متوقف کنید
خود را مجبور به استفراغ یا ورزش بیش از حد می کنند تا از اضافه وزن بعد از غذا خوردن جلوگیری کنند.
استفاده از ملین ها یا دیورتیک ها بعد از خوردن غذا بدون نیاز به آنها
روزه گرفتن، محدود کردن مصرف کالری یا اجتناب از غذاهای خاص
استفاده بیش از حد از مکمل های غذایی یا محصولات گیاهی برای کاهش وزن

شدت بولیمیا با تعداد تکرار آن در هفته تعیین می شود، این بیماران حداقل یک بار در هفته به مدت سه ماه دچار این بیماری می شوند.

از آنجا که اکثر مبتلایان به پرخوری عصبی معمولاً وزن طبیعی داشته و یا اضافه وزن کمی دارند، ممکن است تشخیص این مشکل را برای نزدیکان مشکل نماید.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم ؟

اگر دچار علائم بولیمی هستید، در اسرع وقت به پزشک معالج مراجعه کنید. در صورت عدم درمان، بولیمیا می‌تواند به شدت بر سلامتی شما تأثیر بگذارد. بهتر است در مورد علائم پرخوری عصبی خود با متخصص اعصاب و روان صحبت کنید.

کمک به مبتلایان پرخوری عصبی

اگر دوست و یا اعضای خانواده شما دچار علائم پرخوری عصبی است. در مورد نگرانی های خود با او صحبت کنید. شما نمی توانید کسی را وادار به مراقبت های حرفه ای کنید، اما می توانید او را به درمان تشویق کنید. شما همچنین می توانید به او در یافتن پزشک متخصص روان و یا دریافت قرار ملاقات کمک کنید.از آنجا که اکثر مبتلایان به پرخوری عصبی معمولاً وزن طبیعی داشته و یا اضافه وزن کمی دارند، ممکن است تشخیص این مشکل را برای نزدیکان مشکل نماید. اما علائمی که می تواند اطرافیان را از ابتلا به این بیماری آگاه نماید. به این شرح است :

نگرانی و یا شکایت دائمی از چاق بودن
تصویر بیش از حد منفی از بدن خود
خوردن مکرر و غیر طبیعی غذا در مقادیر زیاد در یک وعده
رژیم غذایی سخت بعد از پرخوری عصبی
عدم تمایل به غذا خوردن در ملاء عام
رفتن به توالت درست بعد از غذا خوردن
ورزش بیش از حد
دندان و لثه آسیب دیده
تغییر وزن
تورم دست و پاها
ورم صورت و گونه

علت پرخوری عصبی

علت دقیق بیماری بولیمی یا پرخوری عصبی مشخص نیست. عوامل بسیاری از جمله ژنتیک، سابقه خانوادگی، سلامت عاطفی، انتظارات جامعه و سایر موارد می توانند در بروز اختلالات خوردن نقش داشته باشند.

عوامل خطر

زنان بیشتر از مردان در معرض خطر ابتلا به پرخوری عصبی قرار دارند. بولیمیا اغلب در اواخر نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع می شود. عواملی که خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهند، شامل موارد زیر است:

سابقه خانوادگی، اختلال خوردن در میان افرادی که بستگان درجه یک آنها دچار این بیماری بوده اند، بیشتر است و این نشان می دهد که یک ارتباط ژنتیکی ممکن است این خطر را افزایش دهد.
مسائل روانشناختی و عاطفی، مشکلات روانشناختی و عاطفی مانند افسردگی، اختلالات اضطرابی یا اختلالات مصرف مواد با اختلالات خوردن مرتبط است. افراد مبتلا به بولیمیا ممکن است نسبت به خود احساس منفی داشته باشند. در برخی موارد، وقایع آسیب زا و استرس محیطی ممکن است از عوامل مؤثر در افزایش خطر باشند.
رژیم غذایی، افرادی که رژیم های سخت می گیرند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اختلالات خوردن هستند.

عوارض پرخوری عصبی

پرخوری عصبی ممکن است عوارض جدی و حتی خطرناکی را به همراه داشته باشد. عوارض احتمالی شامل موارد زیر است:

کاهش عزت نفس، مشکلات در روابط و عملکرد اجتماعی
کم آبی بدن که می تواند منجر به مشکلات عمده پزشکی مانند نارسایی کلیه شود
مشکلات قلبی مانند ضربان قلب نامنظم یا نارسایی قلبی
پوسیدگی شدید دندان و بیماری های لثه
نامنظم شدن عادت ماهانه در زنان
مشکلات گوارشی
اضطراب، افسردگی، اختلالات شخصیتی یا اختلال دو قطبی
سوء مصرف الکل یا مواد مخدر
خودآزاری یا افکار خودکشی

جلوگیری از پرخوری عصبی

اگرچه هیچ راه مطمئنی برای جلوگیری از ابتلا به بولیمی وجود ندارد، اما می توانید قبل از وخیم تر شدن وضعیت، شخص را به سمت رفتارهای سالم تر یا درمان حرفه ای سوق دهید. در ادامه به معرفی راهکارهایی برای کمک به این بیماران می پردازیم :

بدون توجه به اندازه و شکل بدن، تصویری سالم از بدن را در فرزندان خود پرورش داده و تقویت کنید. به آنها كمك كنيد تا به روشهاي غير از توجه به ظاهر خود اعتماد به نفس کافی را داشته باشند.
وعده های غذایی منظم و لذت بخش خانوادگی داشته باشید.
از صحبت کردن در مورد اضافه وزن در خانه خودداری کنید، در عوض به داشتن سبک زندگی سالم متمرکز شوید.
از رژیم های غذایی خودداری کنید، به خصوص وقتی که از رفتارهای ناسالم برای کنترل وزن مانند روزه گرفتن، استفاده از مکمل های کاهش وزن یا مکمل ملین استفاده می کنید.

تشخیص

اگر پزشک مشکوک به بیماری بولیمیا باشد، از روشهای زیر برای تشخیص بیماری استفاده می کند.

صحبت با بیماری در مورد عادت های غذایی، روش های کاهش وزن و علائم جسمی
معاینه بدنی
آزمایش خون و ادرار
بررسی مشکلات قلب با تست الکتروکاردیوگرام
ارزیابی روانشناختی از طریق بحث در مورد نگرش بیمار به بدن و وزن خود

ارائه دهنده مراقبت های اولیه شما همچنین ممکن است آزمایش های دیگری را برای کمک به تشخیص بیماری، رد کردن دلایل پزشکی برای تغییر وزن و بررسی عوارض مربوطه درخواست کند.

درمان پرخوری عصبی

مبتلایان به پرخوری عصبی معمولاً به چندین روش برای درمان نیاز دارند. ترکیب روان درمانی با داروهای ضد افسردگی ممکن است برای غلبه بر این اختلال موثرترین باشد.درمان این بیماری یک رویکرد تیمی است که شامل بیمار، خانواده، ارائه دهنده مراقبتهای اولیه، متخصص بهداشت روان و یک متخصص تغذیه است. در اینجا نگاهی به گزینه ها و ملاحظات مربوط به درمان پرخوری عصبی می اندازیم :

روان درمانی

روان درمانی شامل گفتگوی درمانی یا مشاوره روانشناختی برای درمان می شود، در این بحث و گفتگو در مورد پرخوری عصبی و مسائل مربوط به آن با یک متخصص بهداشت روان انجام می شود. شواهد نشان داده این نوع روان درمانی به بهبود علائم بولیمی کمک می کند.

روان درمانی به بیمار کمک می کند تا الگوهای غذایی خود را عادی سازی کند و باورها و رفتارهای ناسالم، منفی را تشخیص داده و آنها را با موارد سالم و مثبت جایگزین کند.

این درمان به والدین کمک می کند تا جلوی رفتارها و عادات ناسالم خوردن در نوجوان را بگیرند، به بیمار کمک کنند تا بتواند کنترل غذایی خود را به دست آورد.

داروها

مصرف داروهای ضد افسردگی ممکن است همگام با روان درمانی باعث کاهش علائم بولیمی شوند. تنها داروی ضد افسردگی که به طور خاص از طرف سازمان غذا و دارو برای درمان بولیمی مورد تأیید قرار گرفته است، فلوکستین (Prozac)، نوعی از مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) است که حتی در صورت افسردگی نیز ممکن است به شما کمک کند.

برنامه غذایی

متخصصان تغدیه می توانند برنامه غذایی را برای کمک به بیمار در رسیدن به عادات غذایی سالم برای جلوگیری از گرسنگی و تغذیه مناسب فراهم کنند. نظم در غذا خوردن و محدود کردن مصرف مواد غذایی از اهمیت زیادی برخوردار است.

بستری شدن

بولیمیا در خارج از بیمارستان قابل معالجه است. اما اگر علائم شدید باشد و عوارض جدی بر سلامتی داشته باشد، ممکن است نیاز به درمان در بیمارستان باشد.

چالش های درمان پرخوری عصبی

اگرچه اکثر مبتلایان به بیماری پرخوری بهبود می یابند، اما برخی افراد بعد از مدتی متوجه عود مجدد بیماری می شوند. بسته به شرایط زندگی، ممکن است دوره هایی برای عود این بیماری وجود داشته باشد به طور مثال در زمان استرس زیاد، ممکن است علائم عود نماید.اگر مجدداً دچار این بیماری شدید لازم است، با متخصص اعصاب و روان و یا متخصص تغذیه ملاقات نمایید. یادگیری راه های مثبت برای مقابله، ایجاد روابط سالم و مدیریت استرس می تواند به جلوگیری از عود بیماری کمک کند. اگر در گذشته دچار این اختلال بودید و متوجه بازگشت علائم خود شده اید، سریعاً از تیم پزشکی خود کمک بگیرید.

سبک زندگی و داروهای خانگی

علاوه بر درمان حرفه ای، این نکات مربوط به مراقبت از خود را نیز به یاد داشته باشید :

به برنامه درمانی خود اهمیت دهید و جلسات مشاوره درمانی را از دست ندهید.
در مورد این بیماری اطلاعات کسب کنید. آموزش در مورد این وضعیت می تواند شما را توانمند سازد.
تغذیه مناسب دریافت کنید. بهتر است در مورد مکمل های ویتامین و مواد معدنی مناسب با ارائه دهنده مراقبت های اولیه و یا متخصص تغذیه خود صحبت کنید.
با خود مهربان باشید. از این که مرتباً خود را وزن کنید و یا در آینه بررسی کنید، اجتناب نمایید.
ورزش و فعالیت بدنی را فراموش نکنید، می توانید با ارائه دهنده مراقبت های اولیه در مورد ورزش مناسب صحبت کنید.

bichashk09/15/2019

1 119 خواندن این مطلب 6 دقیقه زمان میبرد

علائم، علت و درمان پرخوری عصبی چیست؟