خون در منی، علت، علائم و درمان

خون موجود در مایع منی از چندین عامل مختلف نشات می گیرد، این عوامل عبارتند از :

• عفونت و التهاب :  شایع ترین علت خون در منی عفونت است، تقریبا در 40% از مواقع عفونت در ایجاد این مشکل نقش دارد. در صورتی که هر یک از غدد، لوله ها یا مجاری که مایع منی را در بدن تولید و یا انتقال می دهند، دچار عفونت یا التهاب شوند. ممکن است این مشکل روی دهد.
• بیماریهای مقاربتی یا STI : بیماری هایی مانند سوزاک یا کلامیدیا یا عفونت ویروسی یا باکتریایی که از طریق رابطه جنسی منتقل میشوند.
• اقدامات پزشکی برای درمان بیماری ها : به عنوان مثال بیوپسی (نمونه برداری) پروستات
• روش هایی که برای درمان مشکلات ادراری انجام می شود.
• پرتودرمانی 
• وازکتومی 
• درمان بواسیر
• آسیب های جسمی به اندام های جنسی پس از شکستگی لگن
• آسیب دیدگی در بیضه ها 
• فعالیت جنسی بیش از حد سخت
• استمناء یا خود ارضایی
• پرهیز از رابطه جنسی به مدت طولانی
• انسداد هر یک از لوله ها یا مجاری کوچک در دستگاه تولید مثل که باعث شکسته شدن رگ های خونی و آزاد شدن مقادیر کمی خون میشود.
• وضعیتی به نام BPH که باعث بزرگ شدن پروستات و مشکلات مجرای ادرار می شود.
• تومورها :  در یک بررسی بین 900 بیمار مبتلا به خون در منی ، تنها 3/3٪ از بیماران به تومورهای سرطانی مبتلا بودند و بیشتر این تومورها در پروستات بودند. خون موجود در مایع منی با سرطان بیضه ها ، مثانه و سایر دستگاه های تولید مثلی و مجاری ادراری مرتبط است.
•  پولیپ ها : پولیپ های موجود در دستگاه تولید مثل، که غده های خوش خیم هستند و هیچ مشکلی پزشکی ایجاد نمی کنند، می توانند باعث ایجاد خون در منی شوند.
• مشکلات عروق خونی : تمام ساختارهای ظریف درگیر در انزال ، از پروستات گرفته تا لوله های ریز که اسپرم را حمل می کنند، حاوی رگ های خونی هستند و در صورت آسیب می توانند باعث مشاهده خون در منی شوند.

همچنین مشکلات پزشکی دیگری مثل فشار خون بالا ، بیماری اچ آی وی، بیماری کبد ، لوسمی و سایر شرایط پزشکی نیز می توانند با این مشکل همراه باشند.

علت  15٪ موارد خون موجود در مایع منی را نمی توان ردیابی کرد. این مشکل معمولاً خودی خود و بدون معالجه پزشکی از بین می رود.

هنگامی که به دنبال علت اصلی خون در منی هستید، پزشک برای پیدا کردن علت سایر علائم زیر را نیز بررسی می کند.

• خون در ادرار ( هماچوری)
• داغ شدن، سوزش ادرار یا ادرار دردناک
• مشکل در تخلیه کامل مثانه
• انزال دردناک
• مشاهده نواحی متورم یا دردناک در اندامهای جنسی یا ضایعات آشکار ناشی از آسیب دیدگی
• ترشحات از آلت تناسلی یا علائم دیگر بیماریهای STD
• تب، تغییرات نبض و فشار خون بالا

اگر سن شما زیر 40 سال است. احتمالاً این مشکل بدون درمان برطرف شود. با این حال بهتر است با پزشک خود در رابطه با معاینه ساده و بررسی وضعیت مشورت کنید. اما اگر هر یک از شرایط زیرا را دارا هستید، می بایست هر چه سریع تر با پزشک خود در این باره مشورت نمایید.

• 40 ساله یا بالاتر هستند
• این مشکل بیش از سه تا چهار هفته باقی بماند
• علائم دیگری مانند ادرار دردناک دارید.
• در معرض از عوامل خطر دیگری مانند سابقه سرطان، اختلالات خونریزی یا ناهنجاری دستگاه تناسلی یا ادراری قرار داشته و  یا به تازگی درگیرعفونت های مقاربتی شده اید.

برای تشخیص، پزشک تاریخچه پزشکی بیمار شامل فعالیت های جنسی  را به طور کامل ارزیابی می کند، و احتمالاً معاینه فیزیکی انجام میدهد. این معاینه شامل بررسی دستگاه تناسلی برای وجود توده ها یا تورم و معاینه دیجیتال روده جهت بررسی پروستات از نظر تورم ، حساسیت و سایر علائم می باشد. پزشک ممکن است آزمایشات زیر را نیز درخواست کند:

• بررسی ادرار برای شناسایی عفونت یا ناهنجاریهای دیگر.
• آزمایش STD، در صورت مشکوک بودن به بیماری مقاربتی
• آزمایش PSA ، برای بررسی سرطان پروستات با اندازه گیری ماده ای به نام آنتی ژن اختصاصی پروستات در خون.
• سایر آزمایشات اورولوژیک مانند سیستوسکوپی ، سونوگرافی ، CT و MRI برای ارزیابی بیشتر بیمار.

درمان این مشکل علت اصلی بیماری را هدف قرار می دهد. در مردان جوان و یا افرادی که علت مشاهده خون انجام بیوپسی پروستات بوده است، نیازی به درمان خاصی نیست و مشکل خود به خودی برطرف میشود. در افرادی که عفونت و التهاب عامل این اختلال بوده، مصرف آنتی بیوتیک و ضد التهاب ها می تواند موثر باشد. همچنین بیماریهای STD ، فشار خون بالا یا بیماری کبد نیز با داروهای مخصوص خود رفع میشوند.اگر پزشک به سرطان پروستات یا شکل دیگری از سرطان شک کند، ممکن است برای ارزیابی بافت سرطان بیوپسی پروستات را درخواست کند. شیوع سرطان پروستات در آقایان جوان کمتر از 45 سال از 6/0٪ تا 5/0٪ موارد مشاهده می شود.

در صورت تکرار و مشاهده خون به همراه علائمی مانند ادرار یا انزال دردناک ، پزشک ممکن است شما را به یک متخصص اورولوژی ارجاع دهد.