بیش فعالی در بزرگسالان ؛ علت،علائم، درمان و روش های پیشگیری

پاسخ مثبت است. بله. بیش فعالی در بزرگسالان یکی از شایع ترین اختلالات روانی است که تشخیص ، شناخت و مقابله با آن به مراتب سخت تر از کودکان است. بزرگسالانی که در سنین کودکی خود مشکل بیش فعالی آنها توسط پزشک تشخیص داده شده است و تحت درمان و مراقبت های پزشکی قرار گرفته اند طبیعی است که اگر هم این وضعیت در دوران بزرگسالی آنها ادامه داشته باشد وضعیت بهتری خواهند داشت اما بزرگسالانی که در سنین کودکی به مشکل آنها توجه نشده شرایط پیچیده تر و سخت تری دارند.مطالعات نشان می دهد که درصد افرادی که به اختلال بیش فعالی بزرگسالان دچار هستند کم نیست و این مشکل زنان و مردان را به یک اندازه می تواند درگیر خود کند. علائم و نشانه های بیش فعالی کودکان را در نظر بگیرید و استرس های ناشی از درس ، بحران های بلوغ و کار که به مرور زمان به شخص وارد می شود و همچنین استرس های ناشی از زندگی ماشینی هم در نظر بگیرید ، بهتر متوجه خواهید شد که بیش فعالی بزرگسالان چرا تا به این حد شایع است.

علت بیش فعالی در بزرگسالان را باید در دوران کودکی او جست و جو کرد. این چیزی نیست که به یکباره و بدون هیچ زمینه ای بروز کند. تمامی افرادی که در دوران بزرگسالی خود با این پدیده مواجه می شوند چنین علائم و نشانه هایی را در سنین کودکی خود هم داشته اند. علت کلی و اصلی این موضوع که چرا اختلال بیش فعالی به وجود می آید تا به امروز مسکوت و مبهم باقی مانده است و هیچ دلیل مشخصی برای آن بیان نشده است با این حال قوی ترین نظریه ها تنها علت محتمل برای این موضوع را عوامل وراثتی و ژنتیکی می دانند.به نظر می رسد برخی آسیب های مغزی در دوران جنینی می تواند به قسمت تمرکز و توجه مغز آسیب برساند و در نتیجه چنین اختلالی به وجود بیاید. البته مواردی همچون آلودگی های زیست محیطی و فاکتورهایی مانند مصرف مشروبات الکلی ، سیگار و استفاده از رژیم های غذایی تند و پرادویه در دوران بارداری می تواند به چنین موضوعی دامن بزند.

مطالعات نشان می دهد که درصد افرادی که به اختلال بیش فعالی بزرگسالان دچار هستند کم نیست و این مشکل زنان و مردان را به یک اندازه می تواند درگیر خود کند.

علائم بیش فعالی بزرگسالان همانند علائم بیش فعالی کودکان است ولی بزرگسالان علائمی دارند که در مواجه با وظایف و مسئولیت های شغلی خود را نشان می دهند. همچنین هر فردی که در دوران بزرگسالی به بیش فعالی مبتلاست ممکن است علائمی را تجربه کند که دیگر مبتلایان با آن روبرو نمی شوند. به عبارت دیگر بیشتر این علائم از فردی به فرد دیگر متفاوت است.

• دنبال کردن دستورالعمل ها و به خاطر سپردن اطلاعات سخت است.
• اضطراب
• خستگی مزمن
• توانایی تمرکز بر روی امور را ندارند.
• فراموشی و حواس پرتی
• بی قراری
• عدم کنترل خشم و عصبانیت
• به تعویق انداختن کارها
• اعتماد به نفس پایین
• سازماندهی ضعیف امور محوله
• بی انگیزگی
• سوء مصرف مواد مخدر و الکل
• رفتارهای تکانه ای و ناگهانی
• بروز مشکلات در محل کار
• تغییر مداوم شغل به طوری که نمی توانند به طور طولانی مدت در یک شغل دوام بیاورند.
• ناامیدی
• افسردگی
• آستانه ی تحمل پایین
• اخراج از مدرسه و دانشگاه
• عدم توانایی برقراری ارتباط با دیگران
• ضعیف بودن ارتباطات اجتماعی

مطالعات نشان می دهد که درصد افرادی که به اختلال بیش فعالی بزرگسالان دچار هستند کم نیست و این مشکل زنان و مردان را به یک اندازه می تواند درگیر خود کند.

بله. قطعا افرادی که در دوران بزرگسالی خود با مشکل بیش فعالی دست و پنجه نرم می کنند همانند کودکان بیش فعال به درمان و مراقبت های پزشکی نیاز دارند و درمان بیش فعالی بزرگسالان امکان پذیر است. برای درمان بیش فعالی بزرگسالان یک روش مناسب و موثر شامل دارو، رفتار درمانی و مشاوره است. ترکیب این روش ها در کنار رعایت اصول تغذیه و رژیم غذایی می تواند تا حد زیادی علائم و نشانه های بیش فعالی بزرگسالان را کمرنگ کند اما این مشکل درمان قطعی ندارد و باید زمان داد تا علائم فروکش کنند.داروها و قرص های آرام بخش و ضد افسردگی تا حد زیادی می توانند به تعادل رفتارها کمک کنند ولی از همه ی اینها مهم تر مشاوره های روانشناسی است که به فرد کمک می کند بهتر با اختلالات روانی و عصبی خود کنار بیاید و با افزایش اعتماد به نفس موفقیت های بیشتری در طول زندگی تحصیلی و کاری خود کسب نماید.

افراد مبتلا به بیش فعالی می توانند به طور ناخواسته باعث رنجش دوستان ، خانواده و همکاران خود شوند . این به هیچ عنوان دست آنها نیست و کاملا از اراده ی آنها خارج است . برای مثال ممکن است یک قرار ملاقات مهم را فراموش کنند یا نتوانند وظایف محوله را به درستی انجام دهند. در چنین شرایط صبوری و درک اطرافیان می تواند شرایط بهتری را ایجاد کند. سرزنش چنین افرادی فقط می تواند وضعیت روانی آنها را بهم ریخته تر کند. اطرافیان فردی که به بیش فعالی مبتلاست باید آگاهی های لازم درباره ی نوع رفتار با این فرد را بدانند و حمایت های روحی و روانی لازم را نسبت به او انجام دهند.
و مهم تر از همه ای اینها همسران چنین افرادی هستند. درست است که کنار آمدن با چنین وضعیتی اصلا آسان نیست و می تواند باعث فرسایش روان شود ولی این افراد بد 100 درصد نیستند و با کمی توجه و رسیدگی می توانند شرایط روحی بهتری داشته باشند. صبوری و محبت می تواند این افراد را آرام تر و منطقی تر کند.