عوارض نداشتن رابطه جنسی در زنان و مردان

سلامت جنسی برای زنان و مردان از اهمیت بالایی برخوردار است. عدم برقرای رابطه جنسی در هر دو جنس می تواند بر سطوح مختلف سلامتی از جمله سلامت جسمی، روانی و اجتماعی تاثیر بگذارد. در این مقاله از بیچشک با ما همراه باشید تا با عوارض نداشتن رابطه جنسی بر وجوه مختلف زندگی آشنا شوید.

عوارض نداشتن رابطه جنسی

نداشتن رابطه جنسی تاثیرات منفی بر سلامت جسمی، اجتماعی و روانی افراد دارد. عدم برقراری رابطه جنسی می تواند باعث ایجاد اختلالات هورمونی در زنان و مردان شود. در زیر به بررسی همه جنبه های منفی نداشتن رابطه جنسی می پردازیم.

افزایش استرس و اضطراب

یکی از مهم‌ ترین تاثیرات روانی عدم برقراری رابطه جنسی، افزایش سطح استرس است. رابطه جنسی به عنوان یک مسکن طبیعی برای استرس شناخته می‌ شود. این عمل باعث آزاد شدن مواد شیمیایی (اندورفین‌ها) در مغز می شود که وظیفه تولید احساس شادی و آرامش را بر عهده دارند. همچنین رابطه جنسی باعث آزاد شدن اکسی‌توسین یا همان هورمون عشق میشود که به کاهش کورتیزول، هورمون اصلی استرس در بدن، کمک می‌کند.

زمانی که فعالیت جنسی کاهش می‌یابد، افراد ممکن است با سطوح بالاتری از استرس و اضطراب روبرو شوند. این موضوع به دلیل کمبود این مواد شیمیایی مفید است. تحقیقات نشان داده اند که فعالیت جنسی منظم میتواند اثر آرام‌ بخشی بر سیستم عصبی داشته باشد، در حالی که دوره‌های عدم برقراری رابطه جنسی ممکن است افراد را بیشتر عصبی یا حساس کند.

کاهش اعتماد به نفس 

در اغلب موارد فعالیت جنسی در تقویت اعتماد به نفس و احساس ارزش فردی نقش دارد. شرکت در روابط جنسی می‌ تواند حس مطلوب بودن و ارتباط با دیگران را تایید کند. در غیاب رابطه جنسی، افراد ممکن است احساس کنند که از بدن خود یا دیگران جدا شده‌ اند که این امر می‌تواند منجر به کاهش ارزش فردی شود.

این تأثیر به ویژه در افرادی که ارزش یا هویت خود را از روابط رومانتیک یا جنسی می‌سازند، برجسته‌ تر است. بدون فعالیت جنسی منظم، این افراد ممکن است نگرانی‌ هایی درباره تصویر بدنی خود یا کاهش جذابیت خود پیدا کنند. در طول زمان، این احساسات می‌توانند منجر به افسردگی یا احساس انزوا شود.

احساس تنهایی

رابطه جنسی نه تنها یک عمل فیزیکی است، بلکه یک عمل عاطفی نیز به شمار می‌ آید. برای بسیاری از افراد، نزدیکی جنسی بخش مهمی از احساس ارتباط عاطفی با شریک زندگی‌ شان است. در غیاب این ارتباط، افراد ممکن است با احساس تنهایی و انزوا مواجه شوند.

تحقیقات نشان داده‌اند که انسان‌ ها نیاز ذاتی به لمس فیزیکی و محبت دارند. لمس چه جنسی و چه غیر جنسی به آزاد شدن اکسی‌ توسین و سروتونین کمک می‌کند که هورمون‌هایی هستند که احساس شادی و اتصال به دیگران را ترویج می‌دهند. بدون لمس منظم، افراد ممکن است احساس کنند که کمتر به دیگران متصل هستند، که می‌تواند احساس تنهایی و غم را تشدید کند.

اختلالات هورمونی

فعالیت جنسی به تنظیم سطح هورمون‌ها در بدن کمک می‌ کند. رابطه جنسی منظم به حفظ تعادل هورمون‌ های جنسی مانند تستوسترون، استروژن و پروژسترون کمک می‌ کند که بر طیف وسیعی از عملکردهای بدن از جمله خلق‌وخو، سطح انرژی و میل جنسی تاثیر می‌گذارند. در غیاب فعالیت جنسی، ممکن است این تعادل مختل شود.

برای مثال، برانگیختگی جنسی و ارگاسم به تولید هورمون‌ های مختلفی کمک می‌کنند که منجر به تنظیم خلق‌وخو و عملکرد فیزیکی بدن می شوند. وقتی فعالیت جنسی کاهش می‌یابد، افراد ممکن است نوسانات خلقی، خستگی یا دیگر علائم عدم تعادل هورمونی را تجربه کنند.

سطح پایین استروژن

استروژن هورمون جنسی اولیه زنانه است و مسئول تنظیم چرخه قاعدگی، حفظ تراکم استخوان و سالم نگه داشتن بافت های واژن است. فعالیت جنسی منظم، به ویژه ارگاسم، می تواند به حفظ سطح استروژن سالم در زنان کمک کند. ارگاسم باعث افزایش استروژن می شود که به روان نگه داشتن دیواره های واژن و خاصیت ارتجاعی پوست کمک می کند.

هنگامی که زنان از رابطه جنسی خودداری می کنند، سطح استروژن آنها کاهش پیدا میکند. این می تواند منجر به خشکی واژن، ناراحتی در حین مقاربت و حتی کاهش میل جنسی شود. علاوه بر این، سطح پایین استروژن می تواند به کاهش تراکم استخوان و افزایش خطر پوکی استخوان در دراز مدت، به ویژه پس از یائسگی منجر شود.

کاهش سطح تستوسترون

تستوسترون یک هورمون کلیدی در مردان است که نقش مهمی در میل جنسی، توده عضلانی، سطح انرژی و سرزندگی کلی دارد. فعالیت جنسی منظم می تواند به حفظ سطح تستوسترون سالم کمک کند. تحقیقات نشان داده‌اند که برانگیختگی جنسی و ارگاسم می‌تواند باعث افزایش موقت سطح تستوسترون شود و باعث ایجاد حس خوب و سرزندگی شود.

هنگامی که مردی برای مدت طولانی از رابطه جنسی خودداری می کند، سطح تستوسترون او ممکن است شروع به کاهش کند. در حالی که پرهیز موقت لزوماً منجر به تغییرات شدید هورمونی نمی شود، اجتناب طولانی مدت از رابطه جنسی می تواند به کاهش سطح تستوسترون کمک کند، که ممکن است به صورت خستگی، کاهش توده عضلانی و کاهش میل جنسی ظاهر شود. کاهش تستوسترون همچنین می تواند منجر به اختلالات خلقی مانند افسردگی و تحریک پذیری شود.

کاهش عملکرد سیستم ایمنی

مطالعات نشان داده اند که افرادی که به طور منظم رابطه جنسی دارند، دارای سطوح بالاتری از ایمونوگلوبین که یک آنتی بادی است که از بدن در برابر عفونت ها محافظت می کند هستند. در غیاب فعالیت جنسی افراد بیشتر در معرض سرماخوردگی، عفونت ها و سایر بیماری ها قرار می گیرند.

رابطه جنسی منظم می‌ تواند از سلامت کلی بدن حمایت کرده و مکانیسم‌ های دفاعی طبیعی بدن را تقویت کند. در مقابل، عدم برقراری رابطه جنسی ممکن است افراد را بیشتر در معرض بیماری‌ ها قرار دهد، به ویژه در محیط‌ هایی که استرس یا مواجهه با عوامل بیماری‌ زا بیشتر است.

کاهش سلامت قلب و عروق

فعالیت جنسی مانند یک تمرین فیزیکی است و به همین دلیل می تواند به سلامت قلب و عروق کمک کند. در طول رابطه جنسی، ضربان قلب افزایش می باید، گردش خون بهبود پیدا می کند و بدن انرژی مصرف می کند. برای برخی از افراد به ویژه بزرگسالان مسن تر یا افرادی که مشکلات پزشکی خاص دارند فعالیت جنسی یک منبع فعالیت بدنی است که می تواند باعث تحرک بیشتر در زندگی آنها شود.

افزایش تنش عضلانی و مشکلات کف لگن

رابطه جنسی باعث استفاده از عضلات مختلف بدن از جمله عضلات ناحیه لگن می شود. فعالیت جنسی باعث تقویت عضلات کف لگن می شود که برای کنترل مثانه و سلامت لگن ضروری است. زمانی که فعالیت جنسی انجام نمی شود این عضلات ممکن است ضعیف شده و در نتیجه منجر به مشکلاتی از جمله بی اختیاری ادرار شود.

افزایش خطر اختلال نعوظ

اختلال نعوظ وضعیتی است که بسیاری از مردان به ویژه در سنین بالاتر به آن دچار می شوند . این اختلال باعث ناتوانی در رسیدن به نعوظ یا حفظ آن به مدت کافی برای مقاربت می شود. عدم فعالیت جنسی می تواند باعث اختلال نعوظ شود.

هنگامی که مردان از فعالیت جنسی خودداری می‌کنند، بدن آن‌ها ممکن است برخی از پاسخ‌ های فیزیولوژیکی طبیعی لازم برای ایجاد نعوظ را از دست بدهد. ماهیچه‌هایی که در ایجاد و حفظ نعوظ نقش دارند، ممکن است به دلیل عدم استفاده ضعیف شوند و در نتیجه، وقتی که مرد دوباره اقدام به برقراری رابطه جنسی می‌کند، ممکن است برای رسیدن به نعوظ مشکل داشته باشد.

افزایش خطر مشکلات پروستات

برخی تحقیقات نشان داده‌اند که فعالیت جنسی منظم می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به سرطان پروستات کمک کند. انزال که در طی فعالیت جنسی اتفاق می‌افتد، می‌تواند به دفع سموم از پروستات کمک کند و در نتیجه از بروز مشکلات پروستاتی پیشگیری کند. برخی از مطالعات نشان داده‌اند که انزال منظم در مردان، خطر ابتلا به سرطان پروستات را کاهش می‌دهد.

مردانی که برای مدت طولانی از رابطه جنسی خودداری می ‌کنند، ممکن است با تجمع مایعات در پروستات مواجه شوند که می‌تواند خطر مشکلات پروستات را افزایش دهد.

افزایش خطر آتروفی واژن

آتروفی واژن به نازک شدن، خشکی و التهاب دیواره‌های واژن گفته می‌شود که معمولاً با کاهش سطح استروژن در دوران یائسگی همراه است. با این حال، حتی در زنان جوان ‌تر، خودداری طولانی ‌مدت از رابطه جنسی می ‌تواند باعث افزایش خطر آتروفی واژن شود.

در طول فعالیت جنسی، جریان خون به ناحیه واژن افزایش می ‌یابد که به سلامت و انعطاف ‌پذیری بافت‌ها کمک می‌ کند. هنگامی که فعالیت جنسی کاهش می ‌یابد، این جریان خون نیز کاهش می‌یابد و می‌تواند باعث خشکی و نازک شدن دیواره‌های واژن شود. این وضعیت می‌ تواند باعث درد در حین رابطه جنسی، مشکلات در کنترل ادرار و حتی ایجاد التهاب شود.

اختلالات خواب

یکی از فواید جسمی رابطه جنسی منظم، بهبود کیفیت خواب است. ترشح اندورفین ‌ها و اکسی ‌توسین در طول فعالیت جنسی کمک می ‌کند تا فرد احساس آرامش کند و راحت‌تر بخوابد. مردان و زنان هر دو ممکن است در صورت عدم فعالیت جنسی دچار اختلالات خواب شوند.

غیبت فعالیت جنسی همچنین می‌تواند باعث کاهش کیفیت خواب شود که بر سلامت کلی بدن تاثیر منفی می ‌گذارد. اختلالات خواب مزمن می‌تواند به مشکلاتی مانند چاقی، دیابت و بیماری‌های قلبی منجر شود.

نتیجه گیری

عوارض جسمی عدم برقراری رابطه جنسی متنوع است و می‌تواند بر هر دو جنس تاثیرات مختلفی داشته باشد. برای مردان، این عوارض می‌ تواند شامل کاهش سطح تستوسترون و افزایش خطر اختلال نعوظ باشد. برای زنان، این عوارض می‌تواند به کاهش سطح استروژن و  آتروفی واژن شود . به‌طور کلی، فعالیت جنسی می‌تواند مزایای جسمی متعددی داشته باشد و برای حفظ سلامت جسمی و عاطفی توصیه می‌شود که مورد توجه قرار گیرد.