سلامت خانوادهسلامت فرزندان

کودک دروغگو ؛ علت دروغگویی کودکان و راهکارهای مناسب آنها

دروغگویی کودک تا حدود شش سالگی طبیعی است و جای نگرانی نیست و به قول « دوبس » یکی از اندیشه وران غربی، جنبه روانشناختی دارد. علت دروغگویی کودکان تا این سن حدود شش سالگی، تخیل قوی است. او نمی تواند بین بیداری و رویا و حقیقت و مجاز فرق بگذارد. کودک دروغگو در این سن، جاندار پندار است و به اشیاء جان می دهد. وقتی با عروسکش بازی می کند، به گونه ای با او حرف می زند که گویا زنده است. کودک دورغگو از این سن به بعد، جنبه ی اخلاقی می یابد که باید با استفاده از راهکارهای درست، جلو آن را گرفت.


علل دروغگویی کودک

علت دروغگویی کودکان
شما باید علت دروغگویی را بیابید و اگر علت مشخص شود و از بین برود، کودک دروغگو نیز این عادت را ترک خواهد نمود، با توجه به علل دروغگویی با آن مقابله  کنید:

محیط

در محیطی که دیگران دروغ می گویند، کودک و نوجوان نیز دروغ خواهند گفت. باید محیط را اصلاح کنید. دروغگویی اعضای خانواده یا نزدیکان،  موجب تربیت کودک دروغگو می شود. صدایی در منزل بلند می شود. پدر با قراینی می فهمد طلبکار است. به فرزندش می گوید: بگو پدرم در خانه نیست. پدر به طور غیرمستقیم، دروغگویی را فرزند خود منتقل می کند. کودک مرتکب خلافی شده است. پدر یا مادر می گوید: آقا کلاغه خبر آورده که چنین کاری کرده ای. او به تدریج خواهد فهمید که این مسئله دروغ است و خود نیز دروغ می گوید. افزونه بر این، اعتمادش نیز از والدین سلب خواهد شد. باید توجه داشت که محیط منحصر در خانه نیست و ممکن است دروغگویی از مدرسه ، محله، خانه ی نزدیکان یا … به کودک منتقل شود؛ پس باید محیط را اصلاح کرد.

در مقابل کودک دروغگو، حساسیت شدید نشان ندهید و او را در موقعیت های مناسب نهی کنید؛ چرا که ممکن است برای جلب توجه باشد.

جلب توجه

در مقابل کودک دروغگو، حساسیت شدید نشان ندهید و او را در موقعیت های مناسب نهی کنید؛ چرا که ممکن است برای جلب توجه باشد. کودکان به طور فطری به توجه نیاز دارند و گاهی برای جلب توجه دیگران به خود، دروغ می گویند. توصیه می شود به حد کافی به آنان توجه کنید تا مجبور نشوند از این طریق توجه دیگران را به خود جلب کنند. توجه داشته باشید که نیازهای اولیه ی آنان را مرتفع سازید.

تنبیه کردن

دروغگویی در کودکان
توصیه می کنیم کودک درغگو را از آثار دروغ ( محرومیت از بهشت و هدایت الهی، از دست دادن ایمان، فقر، ضعف حافظه، بی اعتباری در اجتماع، جرأت بر انجام گناه و … ) آگاه کنید تا زشتی این عمل را دریابد. اگر از شیوه ی محرومیت استفاده می کنید، در صورت دروغگویی کودک، محرومیت را دو برابر کنید، یکی برای عمل خلاف و یکی هم برای دروغگویی تا بفهمد اگر دروغ نگوید ،محرومیت او نصف خواهد شد. همچنین در صورت راستگویی کودک دروغگو، از تشویق و تحسین او غافل نشوید. کودکی که برای رفتارش به شدت تنبیه می شود در صورت ارتکاب خلاف راست نخواهد گفت. اگر کودکان از تنبیه بدنی در امان باشند دروغ نمی گویند. اگر کودک دروغگو بداند در در صورت ارتکاب خلاف و عملی ناپسند ، والدین یا معلم او را تنبیه نمی کنند بلکه به او آگاهی می دهند و در صورت نیاز، از او شکوه خواهند کرد، حقیقت را خواهد گفت.

احساس حقارت

کودکی که به فراوانی توبیخ و سرزنش می شود، احساس حقارت می کند و برای جبران این احساس ، دروغ می گوید تا با دروغ هایش خود را بزرگ نشان دهد پس بهتر است در مقابل کودک دروغگو، سرکوفت را قطع کنید.

تکلیف زیاد

معلمی که تکالیف فراوانی را بر عهده ی دانش آموز می گذارد؛ به گونه ای که انجام آنها در توان کودک نیست او را به دروغگویی وامیدارد و طبیعی است که کودک دروغگو برای توجیه عدم انجام تکالیف، دروغ می گوید.

پرسش های فراوان از کودک دروغگو

پرسش های فراوان از کودک و سوال پیچ کردن او، وی را به دروغ وامیدارد؛ پس در صورت ارتکاب عمل خلافی، از او نپرسید: تو این کار را کرده ای؟ بلکه بهتر است بگویید: هر کس این کار را انجام داده، دیگر تکرار نکند.

برگرفته از اختلالات رفتاری کودکان- نوشته : زهرا سعدی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا