انواع افسردگی {در مردان و زنان} +علائم

افسردگی یک وضعیت سلامت روانی فراگیر است که میلیون‌ ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می‌ دهد. اگرچه افسردگی اغلب به عنوان یک اصطلاح رایج استفاده می شود، اما در واقع به انواع متفاوتی از اختلالات با علائم، محرک ها و روشهای درمان اشاره دارد. در این مقاله از بیچشک با ما همراه باشید تا بیشتر با انواع افسردگی در مردان، زنان، نوجوانان و کودکان آشنا شوید.

انواع افسردگی

افسردگی به انواع مختلفی تقسیم می شود که هر کدام از آنها می توانند با علائم و علل زمینه ای خاص خود همراه باشند. همچنین روشهای درمانی که برای هر نوع از افسردگی انتخاب می شوند نیز می تواند متفاوت باشد. در ادامه به بررسی افسردگی و انواع آن می پردازیم.

به نقل قول از webmd:

There are many different types of depression. Events in your life cause some, and chemical changes in your brain cause others.

ترجمه: انواع مختلفی از افسردگی وجود دارد. رویدادهای زندگی شما باعث برخی از آنها می شود و تغییرات شیمیایی در مغز شما باعث برخی دیگر می شود.

منبع: https://www.webmd.com/depression/depression-types

اختلال افسردگی عمده

اختلال افسردگی عمده و به انگلیسی Major Depressive Disorder که به سادگی به عنوان افسردگی نیز شناخته می شود، یکی از رایج ترین و شناخته شده ترین انواع افسردگی است. این نوع از افسردگی با احساس مداوم غم و اندوه یا عدم علاقه به فعالیت هایی که زمانی لذت بخش بودند همراه است. اختلال افسردگی عمده می تواند به طور قابل توجهی بر توانایی فرد برای عملکرد در زندگی روزمره تاثیرگذار باشد. برخی از علائم رایج اختلال افسردگی عمده عبارتند از:

• غم و اندوه مداوم.
• از دست دادن علاقه به فعالیت هایی که زمانی لذت بخش بودند.
• خستگی یا از دست دادن انرژی.
• احساس بی ارزشی یا گناه.
• مشکل در تمرکز یا تصمیم گیری.
• اختلالات خواب (بی خوابی یا خواب زیاد).
• تغییرات اشتها (کاهش یا افزایش وزن قابل توجه).
• افکار مرگ یا خودکشی.

همیشه علت دقیق افسردگی عمده مشخص نیست اما عوامل متعددی از جمله سابقه خانوادگی افسردگی، شیمی مغز (عدم تعادل در انتقال دهنده های عصبی مانند سروتونین و دوپامین)، رویدادها و تغییرات آسیب زا در زندگی و استرس می توانند در ایجاد آن موثر باشند.

درمان اختلال افسردگی عمده معمولاً شامل ترکیبی از روان درمانی و استفاده از داروها است. داروهای ضد افسردگی رایج که ممکن است برای درمان آن استفاده شوند عبارتند مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین مانند فلوکستین (پروزاک) یا مهارکننده های بازجذب سروتونین–نوراپی‌نفرین مانند ونلافاکسین (افکسور). درمان شناختی-رفتاری نیز یک رویکرد روان درمانی رایج برای اختلال افسردگی عمده است که به افراد کمک می کند تا الگوهای فکری منفی را از بین ببرند.

اختلال افسردگی مداوم

اختلال افسردگی مداوم به که به آن دیستیمیا نیز گفته می شود، یک نوع مزمن از افسردگی است. بر خلاف اختلال افسردگی عمده که ممکن است گاهی بیاید و گاهی از بین برود، اختلال افسردگی مزمن با خلق و خوی پایینی که حداقل به مدت دو سال در بزرگسالان یا یک سال در کودکان و نوجوانان ادامه داشته است مشخص می شود. علائم دیستیمیا معمولاً کمتر از علائم اختلال افسردگی هستند، اما می توانند در طول زمان به همان اندازه ناتوان کننده باشند. برخی علائم دیستیمیا عبارتند از:

• انرژی کم یا خستگی.
• احساس مزمن ناامیدی یا بی ارزشی.
• مشکل در تمرکز یا تصمیم گیری.
• تغییرات اشتها (یا پرخوری یا بی اشتهایی).
• اختلالات خواب (بی خوابی یا خواب زیاد).
• عزت نفس پایین.

بسیاری از علل افسردگی مداوم مشابه با افسردگی اساسی است و می تواند تحت تاثیر ویژگی های شخصیتی (مانند الگوی تفکر منفی یا عزت نفس پایین)، عوامل محیطی (مانند استرس‌ مداوم در زندگی یا قرار گرفتن در معرض آزار و اذیت یا آسیب‌ های روحی) رخ دهد.

از آنجایی که دیستیمیا یک مشکل مزمن است، ممکن است به مدیریت مداوم نیاز داشته باشد. درمان اختلال افسردگی مداوم اغلب شامل درمان شناختی-رفتاری و داروها، به ویژه داروهای ضد افسردگی است.

اختلال دوقطبی (افسردگی-شیدایی)

اختلال دوقطبی یک اختلال خلقی است که با نوسانات خلقی شدید مشخص می شود که شامل اوج هیجانی (شیدایی یا هیپومانیا) و پایین بودن (افسردگی) است. فاز افسردگی اختلال دوقطبی دارای بسیاری از علائم اختلال افسردگی عمده است، اما این اختلال با دوره‌ هایی از شیدایی یا هیپومانیا همراه است. علائم هر فاز اختلال دوقطبی به شرح زیر است:

• فاز افسردگی: این فاز با علائمی مانند احساس غمگینی، خستگی، کم انرژی بودن، احساس گناه، از دست دادن علاقه و افکار خودکشی همراه است.
• فاز شیدایی: این فاز با علائمی مانند خلق و خوی بالا، افزایش انرژی، رفتارهای تکانشی و گاهی اوقات رفتارهای پرخطر مانند خرج کردن بیش از حد یا بی بند و باری جنسی همراه است.
• فاز هیپومانیک: این فاز یک نسخه با شدت کمتر از فاز شیدایی است که در آن فرد بدون در نظر گرفتن عواقب احساس شادی و انرژی زیاد و غیرعادی دارد.

سابقه خانوادگی نقش مهمی در ایجاد اختلال دوقطبی دارد. تحقیقات نشان می‌ دهند که برخی ناهنجاری‌ها در نواحی خاص مغز که در تنظیم خلق و خوی دخیل هستند، می‌ توانند در ایجاد اختلال دوقطبی موثر باشند. همچنین عوامل استرس زای محیطی مانند تغییرات عمده در زندگی و استرس می توانند باعث بروز دوره های شیدایی یا افسردگی شوند.

درمان اختلال دوقطبی معمولاً شامل ترکیبی از داروها و روان درمانی است. برای درمان اختلال دوقطبی معمولاً از داروهایی مانند تثبیت کننده های خلق و خو (مانند لیتیوم)، داروهای ضد روان پریشی و داروهای ضد افسردگی استفاده می شود. درمان شناختی-رفتاری و روان آموزی نیز می تواند به بیماران در مدیریت این بیماری کمک کند.

اختلال عاطفی فصلی (افسردگی فصلی)

اختلال عاطفی فصلی و به انگلیسی Seasonal affective disorder نوعی افسردگی است که در زمان‌ های خاصی از سال و معمولاً در ماه‌ های زمستان که نور خورشید کمتر است رخ میدهد. تغییر در فصول و کاهش قرار گرفتن در معرض نور طبیعی می تواند علائم افسردگی را ایجاد کند که منجر به احساس غم و اندوه، خستگی و کناره گیری اجتماعی می شود. برخی از علائم افسردگی فصلی عبارتند از:

• خلق و خوی افسرده، به ویژه در ماه های زمستان.
• افزایش خواب (هایپرسومنیا).
• افزایش وزن و میل به کربوهیدرات.
• سطح انرژی پایین
• کناره گیری اجتماعی و کاهش علاقه به فعالیت ها.
• مشکل در تمرکز.

باور بر این است که افسردگی فصلی ناشی از ایجاد تغییرات در میزان قرار گرفتن در معرض نور خورشید است که می تواند بر ریتم های بیولوژیکی بدن از جمله تولید هورمون تنظیم کننده خلق و خوی سروتونین تأثیر بگذارد. علاوه بر این، کمبود نور خورشید می تواند بر تولید ملاتونین تأثیر بگذارد و چرخه خواب و بیداری را مختل کند.

برای درمان اختلال عاطفی فصلی معمولا از نور درمانی (قرار گرفتن در معرض نور از طریق جعبه نور)، داروهای ضد افسردگی و درمان شناختی رفتاری استفاده می شود.

افسردگی پس از زایمان

افسردگی پس از زایمان نوعی افسردگی است که بعد از زایمان در زنان ایجاد می شود. این نوع افسردگی با بیبی بلوز (baby blues) که احساسات رایج غمگینی و تغییرات خلقی در چند روز یا هفته اول پس از زایمان است متفاوت می باشد، افسردگی پس از زایمان شدیدتر است و مدت زمان بیشتر طول می کشد. علائم افسردگی پس از زایمان عبارتند از:

• نوسانات شدید خلق و خو یا تحریک پذیری.
• احساس گناه یا بی ارزشی بیش از حد.
• مشکل در برقراری ارتباط با نوزاد.
• از دست دادن اشتها یا پرخوری.
• بی خوابی یا خواب زیاد.
• افکار آسیب رساندن به خود یا نوزاد.

افسردگی پس از زایمان معمولا در چند هفته اول پس از زایمان شروع شود، اما امکان ایجاد آن تا یک سال بعد از زایمان نیز وجود دارد.

گزینه های درمانی برای افسردگی پس از زایمان شامل مصرف داروهای ضد افسردگی، تراپی (به ویژه درمان شناختی-رفتاری) و شرکت در گروه های حمایتی است. در موارد شدیدتر افسردگی پس از زایمان ممکن است به بستری شدن در بیمارستان نیاز باشد.

اختلال افسردگی آتیپیک (غیرمعمول)

افسردگی آتیپیک زیرگروهی از اختلال افسردگی عمده است که در آن افراد علائم غیرعادی را تجربه می کنند که معمولاً در سایر اشکال افسردگی دیده نمی شود. افسردگی غیر معمول یک شکل جدی از افسردگی است که می تواند در زندگی روزمره به شدت اختلال ایجاد کند. علائم بارز افسردگی غیر معمول عبارتند از:

• بهبود موقت خلق و خو در پاسخ به رویدادهای مثبت.
• افزایش اشتها یا افزایش وزن.
• پرخوابی یا خواب زیاد.
• احساس سنگینی در اندام ها.
• حساسیت به طرد یا انتقاد.

افسردگی آتیپیک در پاسخ به رویدادهای مثبت نسبت به سایر انواع افسردگی متمایز است، زیرا افراد در این نوع افسردگی در پاسخ به رویدادهای مثبت بهبود خلق و خو را تجربه می کنند، در حالی که چنین وقایعی عموماً خلق و خوی افراد مبتلا به سایر انواع افسردگی را را بهبود نمی بخشند.

درمان افسردگی غیر معمول ممکن است شامل روان درمانی به ویژه درمان شناختی-رفتاری و مصرف داروهایی مانند مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز یا مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین باشد.

افسردگی موقعیتی

افسردگی موقعیتی که به عنوان اختلال سازگاری با خلق افسرده نیز شناخته می شود، به عنوان واکنشی به یک رویداد خاص زندگی یا عامل استرس زا مانند مرگ یکی از عزیزان، طلاق، مشکلات مالی یا از دست دادن شغل رخ می دهد. بر خلاف افسردگی عمده، افسردگی موقعیتی معمولاً کوتاه مدت است و زمانی که فرد با شرایط سازگار شود برطرف می شود. علائم افسردگی موقعیتی مشابه علائم اختلال افسردگی عمده است اما با یک رویداد خاص یا عامل استرس زا مرتبط است. علائم افسردگی موقعیتی شامل:

• غم یا ناامیدی.
• مشکل در تمرکز.
• اضطراب یا عصبی بودن.
• کمبود انگیزه یا انرژی.
• تحریک پذیری.

افسردگی موقعیتی اغلب می تواند با تراپی (مانند درمان شناختی- رفتاری یا روان درمانی) مدیریت شود که به افراد کمک می کند تا با عامل استرس زا کنار بیایند و با آن سازگار شوند. ممکن است در موارد شدیدتر یا در صورت تداوم افسردگی از دارو استفاده شود.

افسردگی سایکوتیک (افسردگی روان‌ پریشانه)

افسردگی روان‌ پریشانه یک نوع شدید از افسردگی است که شامل علائم روان پریشی مانند هذیان یا توهم است. این نوع از افسردگی به دلیل اختلال شدید در واقعیت آزمایی یک فوریت پزشکی در نظر گرفته می شود. افسردگی سایکوتیک علاوه بر علائم افسردگی عمده، علائم زیر را نیز به همراه دارد:

• هذیان مانند احساس تحت تعقیب قرار گرفتن.
• توهم مانند دیدن یا شنیدن چیزهایی که وجود ندارند.
• پارانویا یا ترس های غیر منطقی.

افسردگی سایکوتیک با ترکیبی از داروهای ضد افسردگی و داروهای ضد روان پریشی درمان می شود. در موارد شدید افسردگی روان پریشانه، بستری شدن در بیمارستان ممکن است برای حفظ ایمنی نیاز باشد.

سوالات متداول در مورد انواع افسردگی